به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین رضا محمدی شاهرودی در پنجمین قسمت از مجموعه برنامه «حسینیه پاسخ» که از سوی تلویزیون اینترنتی پاسخ وابسته به مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه تولید و پخش شد، به بیان یکی از شبهات مطرح شده در موضوع قیام عاشورا و پاسخگویی به آن پرداخت و گفت: شبهه القا کرده اند که همه امامان یک روش را پیگیری کرده و هیچکدام در پی تشکیل حکومت نبوده اند؛ همه امامان به دنبال اقامه قسط بوده و این امر مستلزم تشکیل حکومت نمی باشد. چرا امام حسین(ع) به سمت کوفه آمده و خودش را به کشتن داد؟ چرا به شهری دیگر نرفت تا به تبلیغ دین بپردازد؟

وی افزود: این که همه امامان به یک روش عمل کرده اند، کاملاً غلط است؛ امام علی(ع) تشکیل حکومت داده و برای حفظ آن با مارقین، قاسطین و ناکثین جنگ های طولانی را داشته اند. امام حسن(ع) اول جنگیده و از حکومت دفاع کرده اند و زمانی که مردم عقب کشیدند و ایشان را همراهی نکردند، حکومت را به معاویه واگذار نموده اند.

استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: امام حسین(ع) نیز در ده سال دوران حکومت معاویه قیام نکرده اند، زیرا با وجود معاویه کار به جایی نمی رسید و صلاح نبوده است؛ اما در دوران یزید که برای حفظ دین قیام لازم بوده است اقدام به آن نموده اند.

وی یاران واقعی امام سجاد(ع) را بسیار اندک دانست و گفت: وقتی امام سجاد(ع) به امامت رسید، فرمود ما در کل حجاز بیست نفر دوست نداریم و در کل جهان اسلام سه نفر شیعه نداریم. طبیعی است که در چنین شرایطی امام سجاد(ع) نمی توانست قیام کرده و حکومتی تشکیل دهد.

حجت الاسلام والمسلمین محمدی برخی ویژگی های سیاسی دوران امام باقر(ع) را برشمرد و تصریح کرد: در دوران امام باقر(ع) که درگیری بین بنی عباس با بنی امیه شروع شد، فضای باز سیاسی تا حدودی ایجاد شده بود، باید در وهله اول حقیقت اسلام برای مردم تبیین می شد؛ در آن دوران فقه اسلامی تعطیل شده و مردم از فقه چیزی نمی دانستند.

وی با تأکید بر فاصله جدی مردم در دوران بنی امیه از فقه اسلامی افزود: در شهر بصره که شهری کاملاً مذهبی به حساب می آمد و نحله هایی از متکلمین در آن حضور داشتند، وقتی ابن عباس گفت که زکات فطره یادتان نرود، هیچ کس نمی دانست چنین چیزی هم وجود داشته و این درحالی است که در قرآن کریم بر این امر تصریح شده است.

این کارشناس دینی بیان داشت: حضرت امام باقر(ع) اولویت را در بازگرداندن مردم به اسلام و احیای نقل احادیث پیامبر اکرم(ص) تشخیص دادند. در ضمن امام باقر(ع) هنوز یاران چندانی برای قیام هم نداشتند.

وی ابومسلم خراسانی را فردی خونخوار و خونریز توصیف کرده و گفت: در دوران امام صادق(ع) ابومسلم خراسانی که اهل خراسان نیز نبود، فردی بی دین، بی اخلاق و خونریز بود که با شعار رضایت آل محمد(ع) به دروغ کار سیاسی کرده و با شیوه ای ماکیاولیستی به دنبال اهداف خود و بنی عباس بوده است. امام صادق(ع) وقتی که به ایشان نامه ای نوشته شد، در مورد ابومسلم می فرماید "نه ابومسلم مرد من است و نه زمان، زمان من است".

حجت الاسلام والمسلمین محمدی اظهار کرد: امام صادق(ع) به سدیر صیرفی در مسیر ینبوع و درحالی که گله ای از گوسفندان را دید، فرمود: اگر من به تعداد این گله گوسفند نیرو داشتم، حتماً قیام کرده و حکومت تشکیل می دادم. بنا به اظهار راوی تعداد گوسفندان آن گله، ۱۷ یا ۱۹ رأس بودند.

وی با اشاره به لزوم پیروی از امام عنوان داشت: امام صادق(ع) و سایر ائمه اطهار(ع) بعد از ایشان از داشتن نیروهای خالص برای تشکیل حکومت برخوردار نبودند و به همین خاطر قیام نکردند.

استاد حوزه و دانشگاه گفت: تشکیل حکومت بر امام واجب بوده و یک تکلیف است؛ در خطبه سوم نهج البلاغه بر این امر تصریح شده که وقتی مردم آمدند خدا از علما تعهد گرفته است که حکومت تشکیل دهند تا حق مظلوم از ظالم گرفته شود.

وی ادامه داد: همه ائمه(ع) قصد تشکیل حکومت را داشتند، اما برای این کار یاران و نیروهای راستینی در کنارشان نبود.

حجت الاسلام والمسلمین محمدی با اشاره به دسته بندی گروه های مختلف مردم در دوران امام حسن مجتبی(ع)، خاطرنشان کرد: شیخ مفید می نویسد افراد حاضر در سپاه امام مجتبی(ع) که بعداً در مقابل امام حسین(ع) در کربلا ایستادند، پنج گروه بودند؛ عده از خوارج بودند، عده ای از بنی امیه، عده ای از شکاکان و افراد بدون دین و ثبات اعتقادی، عده ای پیروان رؤسای قبایل و عده ای شیعیان خالص آن حضرت، که در اقلیت محض بودند. در وضعیت امام حسن(ع) چگونه می توانست حکومت را حفظ نماید؟

وی گفت: پس نکته قابل توجه این است که در کربلا، شیعیان حضور نداشته و لشکر مقابل امام حسین(ع) دشمنان ایشان بودند.

این کارشناس دینی بیان داشت: قیام امام حسین(ع) برای حفظ دین بوده و با حماسه ای که شکل داد، اسلام تا ابد ماندگار شد؛ به رهبر انقلاب هندوها، گاندی گفتند چقدر عظمت ایجاد کرده ای و شبه جزیره هند را از دست انگلیسی ها نجات دادی و او در پاسخ گفت من کاری نکردم و فقط درسی را که از مکتب حسین بن علی(ع) آموخته بودم، اجرایی نمودم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: اموی ها حتی اگر امام حسین(ع) علیه حکومت آن ها قیام نمی کرد، باز هم ایشان را رها نمی کردند. این امام ما شیعیان فرمود هرجا بروم، حتی اگر به یک لانه کبوتر هم بروم آنان می آیند و تا خون قلب مرا نریزند، دست از من بر نمی دارند.